معرفي و بررسي اهميت اتحادهاي بين بخشي

مقاله حاضر به معرفي و بررسي انواع اتحادهاي بين بخشي شامل اتحاد بخش خصوصي با دانشگاه، دولت و سازمان هاي مردم نهاد پرداخته و سعي دارد تا با مرور مطالعاتي در اين زمينه، ضمن بيان اهميت اين نوع از همكاري ها براي تمام بخش هاي جامعه ديد كاملي را نسبت به هر كدام از آن ها ايجاد كند، تا بتواند راهنماي مناسبي براي بنگاه ها جهت انتخاب و ايجاد همكاري مثمر ثمر، باشد. محقق در ابتدا به معرفي اتحادهاي استراتژيك پرداخته و بعد از آن با بيان اتحادهاي بين بخشي، سه شكل اصلي آن را معرفي كرده و به مرور مطالعات و بيان نكاتي در مورد اهميت و كاربردهاي هر يك از آن ها مي پردازد. مطالعه انجام شده بيانگر اهميت بالاي اتحاد بين بخشي براي بالابردن رفاه اجتماعي است، زيرا در اين نوع اتحاد بخش خصوصي تنها به فكر سود مالي خودش نمي باشد. در اين نوع همكاري، طرفين اتحاد سعي دارند تا علاوه بر كسب منافع شخصي و سازماني از طريق فعاليت هايي مانند: پروژه هاي زير ساختي، پيشرفت تكنولوژي، نوآوري، مسئوليت هاي اجتماعي، خدمت رساني به بخش هاي كم درآمد و ... به حل بحران ها و مسائل اقتصادي و اجتماعي، كه هيچ كدام به تنهايي قادر به پاسخ گويي به آن ها نيستند، پرداخته و آن ها را به بهترين شكل برطرف كنند. اين نوع از اتحاد نيز به مانند تمام اشكال ديگر آن تعارضات و موانعي از جمله مشكلات ساختاري، تفاوت هاي فرهنگي و عدم شناخت و درك درست مسئولان را به همراه دارد، كه اگر به درستي مديريت شوند مي توان منافع زيادي را براي طرفين همكاري و كل جامعه ايجاد كرد. در نهايت و پس از نتيجه گيري در خصوص هر سه شكل اتحاد بين بخشي، محقق دريافت كه اين نوع از اتحاد استراتژيك در وضعيت كنوني جهان و به خصوص كشور عزيزمان ايران، مي تواند براي شركت هاي خصوصي و جامعه بسيار كاربردي باشد، و مي توان با بررسي و معرفي جامع اشكال آن ديد مناسبي از آن را براي مديران و تصميم گيرندگان بخش هاي خصوصي و عمومي جامعه ايجاد كرد