تلفيق مهندسي ارزش و مهندسي ريسك در پروژه هاي آبياري تحت فشار نواحي گرم و خشك

امروزه يكي از دلايل كليدي پيشرفت و توسعه اقتصادي كشور در گرو موفقيت پروژه هاي عمراني خلاصه مي شود. موفقيت پروژه هاي عمراني خود درگروي اجزاي جدا نشدني آن، از جمله ريسك ها و هزينه ها مي باشد كه پروژه ها را با فرصت و تهديد مواجه مي كنند. مديريت ريسك در پروژه ها در جهت افزايش احتمال و اثر وقايع مثبت، و كاهش احتمال و اثر وقايع منفي مي كوشد. مهندسي ارزش نيز به عنوان يك رويكرد سازمان يافته و خلاق سعي در شناسايي و حذف هزينه‌هاي غيرضروري و افزايش كيفيت و كارايي محصول دارد. بنابرين با توجه به همسويي اهداف اين دو فرآيند، تلفيق مهندسي ريسك و مهندسي ارزش به منظور شناسايي ريسك هاي پروژه هاي آبياري تحت فشار و اعمال مهندسي ارزش در آنها به جهت كاستن از هزينه هاي گزاف صورت گرفته در بخش آبياري تحت فشار و افزايش كيفيت وكارايي از اهميت بالايي برخوردار است. در پژوهش هاي صورت گرفته در اين رابطه به بررسي نقاط مثبت و ارائه مدل هاي مختلف تلفيقي پرداخته شده است. در اين پژوهش با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و ميداني، پرسشنامه اي به منظور دستيابي به احتمال وقوع و شدت تأثير ريسك هاي شناسايي شده تهيه و توزيع گرديد. شهرستان هاي كاشمر و بردسكن در جنوب غربي استان خراسان رضوي، كه با افت شديد سطح آب زيرزميني و تغيير رويكرد كشاورزان به سيستم هاي نوين آبياري مواجه است، به عنوان منطقه مورد مطالعه در نظر گرفته شده است. به منظور پاسخ مناسب به ريسك هاي شناسايي شده در فازهاي مهندسي ارزش، ابتدا بر اساس سختي ريسك و ماتريس احتمال و اثر، ريسك ها اولويت بندي و سپس در فاز هاي بعدي به تبيين ايده ها و راه حل هاي كاركردها با معيارهاي تعيين شده و در راستاي پاسخ به ريسك هاي داراي اولويت بالا پرداخته مي شود. در نهايت راه حل ها و پيشنهادات پاسخ به ريسك هاي اولويت بالا بيان مي گردد.