ارزيابي پتانسيل آلودگي آب هاي زيرزميني با شاخص دراستيك (مطالعه موردي: شهرستان ري تهران)

زمينه و هدف: وجود منابع مهم آلاينده هاي انتشاري و نقطه اي ناشي از فعاليت هاي انساني در سطح زمين و نفوذ اين آلاينده ها به آبخوان موجب كاهش كيفيت آب زيرزميني مي شود. ارزيابي آسيب پذيري روشي كم هزينه در شناسايي نواحي مستعد به آلودگي است كه در مديريت منابع آب نقش اساسي دارد. دشت ري يكي از دشت هاي مهم استان تهران بوده و نقش بسزايي در توليد محصولات كشاورزي دارد. روش بررسي: آسيب پذيري، بعنوان حساسيت كيفيت آب هاي زيرزميني به بار آلودگي اعمال شده تعريف مي شود و توسط خصوصيات ذاتي آبخوان تعيين مي گردد. در اين تحقيق با استفاده از مدل DRASTIC و GIS به بررسي آسيب پذيري ذاتي آبخوان دشت ري نسبت به آلودگي پرداخته شده است. در روش دراستيك، از هفت پارامتر شامل عمق تا سطح ايستايي، تغذيه خالص، مواد تشكيل دهنده آبخوان، نوع خاك، توپوگرافي، مواد تشكيل دهنده منطقه غير اشباع و هدايت هيدروليكي براي پهنه بندي آسيب پذيري آبخوان استفاده شده كه به صورت هفت لايه اطلاعاتي توسط نرم افزار ArcGIS تهيه گرديده است. نتيجه گيري: خروجي مدل دراستيك اعمال شده در منطقه مورد مطالعه، آسيب پذيري آبخوان را نشان مي دهد و از نتيجه به دست آمده مي توان به عنوان ابزار اوليه در توسعه و مديريت منابع آب در آينده نيز استفاده نمود.