تاثير تمرينات هوازي بر آنتي اكسيدان هاي كليه موش هاي نر ديابتي شده به همراه مصرف مكمل كلرلا

Effects of eight weeks of aerobic training and chlorella consumption on renal antioxidants I male diabetic rats

هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير تمرينات هوازي بر آنتي اكسيدانهاي كليه موشهاي ديابتي به همراه مكمل كلرلا بود. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از نوع تجربي ميباشد.50 راس موش ويستار نر بالغ در پنج گروه شامل كنترل سالم، كنترل ديابتي، تمرين، مكمل(كلرلا) و توام جايگزين شدند. و القاي ديابت با تزريق داخل صفاقي استرپتوزوسين انجام شد. در طول مداخله، عصاره كلرلا به مدت هشت هفته به طور روزانه به اندازه پنج درصد وزن بدن قبل از غذاي نوبت صبح مصرف شد و تمرين شامل پنج روز در هفته به صورت دويدن روي نوارگردان الكترونيكي هوشمند حيواني بود. داده ها با استفاده از تحليل واريانس عاملي(2×2) و تحليل واريانس تك راهه مقايسه شدند. نتايج: بعد از دوره مداخله فعاليت آنزيم سوپراكسيد دسميوتاز((SOD و كاتالاز(CAT) در همه گروه‌هاي ديابتي، به طور معني‌داري بيشتر از موش‌هاي سالم غيرديابتي (گروه كنترل سالم) و در عين حال، وزن بدن كمتر بود(05/0 p)ولي هر سه مداخله سبب جلوگيري از افزايش فعاليت اين آنزيم ها و جلوگيري از كاهش وزن ناشي از ديابت شدند (05/0 (P همچنين بااينكه در مورد فعاليت SOD، تفاوتي بين مقدار تاثير تمرين، مكمل و اثر توام وجود نداشت (05/0 p،) ولي اثرگذاري گروه توام در جلوگيري از افزايش فعاليت CAT و جلوگيري از كاهش وزن، بهتر از هر دو مداخله تمرين و مكمل بود(05/0 (p مقدار مالون دي آلدهيد(MDA) پلاسماي گروه هاي توام و كلرلا، تفاوت معني‌داري با موش‌هاي كنترل سالم و كنترل ديابتي داشت(05/0 p )بااينحال، اثر كلرلا ضعيف تر از تمرين(در افزايش MDA ناشي از ديابت) و اثر توام ضعيف تر از هر دوي آنها به تنهايي بود(05/0 P )همچنين بعد از دوره مداخله، سطوح گلوكز پلاسماي دو گروه تمرين و توام، تفاوت معني‌داري با موش‌هاي سالم غيرديابتي (گروه كنترل سالم) نداشتند(05/0 p )ولي مقدار گلوكز پلاسما در هر دو گروه توام و تمرين كمتر از گروه كلرلا بود(05/0 P ). نتيجه گيري، افزايش فعاليت آنزيم‌ها شايد مي تواند به علت تلاش ارگانيسم براي رفع شرايط استرس اكسايشي در كليه و از طرفي افزايش پراكسيداسيون ليپيدي شايد ناشي از خطاي اندازه گيري و يا بازتاب آثار سوء احتمالي ديابت بر كليه باشد. ولي به دليل كمبود شواهد مشابه و برخي محدوديتهاي تحقيقي، نياز به تحقيقات بيشتر باقي است.