بررسي آموزش مهارت گفتاري زبان انگليسي زبان آموزان و عوامل موثر بر آن در مدارس دوره ي دوم متوسطه در ايران

چكيده مهارت گفتاري و توانايي برقراري ارتباط كلامي، همواره يكي از اهداف اصلي آموزش زبان انگليسي در ايران بوده است. توانايي صحبت كردن به زبان انگليسي آنچنان اهميت دارد كه گاهي معيار اصلي سنجش كيفيت دانش زباني فرد زبان آموز تلقي ميگردد. در حقيقيت يكي از مشكلاتي كه اكثر زبان آموزان در مسير يادگيري زبان انگليسي با آن مواجه هستند بحث يادگيري تكنيك هاي مربوط به تقويت و بهبود مهارت گفتاري مي باشد. در بسياري از بافت هاي آموزش زبان انگليسي مانند مدارس و آموزشگاه هاي خصوصي، بر يادگيري اين مهارت تاكيد مي گردد. به همين دليل، در مقاله ي حاضر، ابعاد مهارت گفتاري زبان آموزان مدارس دولتي و اثرگذاري برنامه هاي آموزش زبان بر اين مهارت در مقايسه با برنامه هاي آموزشگاه هاي زبان مورد ارزيابي قرار گرفتند. مشاهدات مستقيم از كلاس هاي آموزش زبان و نحوه ي اداره ي آنها توسط محقق در مدرسه انجام شد. سپس آزمون TOEFL Speaking Test از زبان آموزان به عمل آمد. و در نهايت از چند تن از دبيران و دانش آموزان مدارس دولتي مصاحبه اي در مورد اثرگذاري برنامه ي آموزش زبان در مدرارس و عوامل موثر بر تقويت مهارت گفتاري انجام شد. يافته هاي اين پژوهش نشان ميدهد دانش آموزان مدارس دولتي كه در آموزشگاه هاي آزاد مشغول به يادگيري زبان انگليسي هستند از مهارت گفتاري و توانايي كلامي بهتري نسبت به ديگر دانش آموزان برخوردار هستند. و عوامل روش تدريس، كتاب، محيط آموزشي، زمان، سن، انگيزه، و نياز بر يادگيري و بهبود اين مهارت موثر هستند.