رابطه بين هوش هيجاني با توانمندسازي و كارآفريني سازماني كاركنان

هدف از انجام اين پژوهش رابطه بين هوش هيجاني با توانمندسازي و كارآفريني سازماني كاركنان بود. روش پژوهش در اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي انتخاب شد. جامعه آماري شامل كليه كاركنان شاغل در آموزش و پرورش ساري به تعداد 192 نفر كه از اين تعداد 128 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان به صورت تصادفي ساده انتخاب شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه هاي استاندارد هوش هيجاني شرينگ (1996)، توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر (1995) و كارآفريني سازماني نقابي و بهادري (1390) بود. كه به ترتيب پايايي پرسشنامه ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (86/0= α)، (92/0= α) و (74/0= α) محاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه بين هوش هيجاني با ابعاد توانمندسازي (احساس معني داري، احساس مؤثر بودن، احساس خودتعييني، احساس اعتماد، احساس شايستگي) رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بين هوش هيجاني با ابعاد كارآفريني (ريسك پذيري، نوآوري، پيشگامي) رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين بين هوش هيجاني با توانمندسازي و كارآفريني سازماني كاركنان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.