سنجش ميزان يادگيري مشاركتي دانش آموزان دبيرستاني در درس رياضي

تجربيات نشان مي دهند كه اغلب دانش آموزان روش تدريس عميق، چند جانبه ،همراه با بحث وگفتگو و استفاده از مفاهيم موجود در ذهن را ترجيح مي دهند و مايلند معيارهايي براي ارزيابي معقول بودن پاسخهاي خود داشته باشند ، حال آنكه روش آموزگاران در بسياري از موارد از حيث نحوه و جهت گيري تدريس و نمره دادن و امتحان و شيوه ي تفهيم مطالب با اين نياز ها هماهنگ نيست و بيشتر متوجه يادگيري حافظه اي و تكرار مداوم تجربيات مشابه است.تأكيد بيش از حد بر كتاب و درسنامه ها نيز روشي است كه بايد آموزگاران را به اجتناب از آن تشويق كرد وبر عكس، نبايد وي را در بكارگيري روشها وسبك خاص خود محدود ساخت. يادگيري مشاركتي را مي توان به عنوان وسيله اي براي تقويت مهارت هاي فكري و ارتقاء سطح يادگيري در بين روش هاي مختلف آموزش و يادگيري و جايگزيني براي گروه بندي دانش آموزان بر اساس توانائي هايشان و وسيله اي براي بهبود روابط دانش آموزان نژادهاي مختلف و آماده كردن آنها براي ايفاء نقش در فعاليت گروهي نام برد.در اين راستا براي سنجش ميزان يادگيري مشاركتي دانش آموزان از جدول نمره دهي كالم (1994) و جدول ارزيابي تيمي استفاده گرديد. با توجه به نتايج تحليلي صورت گرفته مي توان به موثر بودن اين ارزيابي در كلاس درس رياضي دست يافت.