بررسي تأثير روش تدريس مبتني بر حل مسئله بر پرورش تفكر خلاق در دانش‌آموزان دبستان

مقدمه و هدف: تمدن بشر مرهون انديشه خلاق آدمي بوده است و دوام آن نيز بدون بهره گيري از خلاقيت كه عالي ترين عملكرد ذهن انسان محسوب مي شود. غيرممكن خواهد بود، در وضعيت كنوني، خلاقيت نه يك ضرورت، بلكه شرطي براي بقاست. بنابراين لازم است نظام آموزشي بر تربيت و پرورش افرادي تاكيد كند كه به حل خلاق مسائل پيش بيني ناپذير قادر باشند. با توجه به اين نگرش هدف اصلي اين پژوهش بررسي ميزان اثر بخشي روش‌هاي تدريس مبتني بر حل مسئله بر پرورش تفكر خلاق در دانش‌آموزان مي‌باشد. روش: با توجه به نوع تحقيق، به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده، دو گروه گواه و آزمايش انتخاب شدند. گروه آزمايش علاوه بر آموزش هاي مرسوم طرح كه توسط دبير مربوطه اجرا مي شد، به مدت 25 جلسه تحت آموزش مبتني بر حل مسئله توسط نگارنده قرار گرفتند. در پايان براي سنجش خلاقيت از فرم 60 سوالي عابدي استفاده شد. بعد از جمع آوري داده ها، فايل داده ها در نرم افزار spss17 تشكيل و با استفاده از آمارهاي توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و درصد ) و آزمون هاي T-TEST و آناليز واريانس يك طرفه و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.. يافته ها:نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين ميانگين نمره خلاقيت دو گروه وجود دارد. لذا به برنامه ريزان و دبيران توصيه مي شود براي رسيدن به اهداف عالي برنامه درسي مثل پرورش خلاقيت، مي بايست به آموزش مبتني بر حل‌مسئله تاكيد بيشتري شود.