اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي(برقراري ارتباط مؤثر و خودآگاهي) بر سرسختي دانش آموزان

چكيده هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي(برقراري ارتباط مؤثر و خودآگاهي) بر سرسختي دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدايي ناحيه دو شهرستان ساري مي باشد. مواد و روش‌ كار: روش پژوهش در اين تحقيق نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدايي ناحيه دو شهرستان ساري در سال (1397-1396) مي باشند (5742=n). از بين مدارس دوره دوم مقطع ابتدايي سه مدرسه و در هر مدرسه دو كلاس و در مجموع 6 كلاس به طور تصادفي انتخاب شدند، از اين جامعه آماري، نمونه‌اي به تعداد 40 نفراز افرادي كه نمره پايين دريافت كردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و دردوگروه (20 نفرآزمايش) و (20 نفرگواه) قرار گرفتند. نمونه پژوهشي به صورت روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي مرحله اي انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از پرسشنامه هاي سخت رويي اهواز مورد استفاده شده است. سپس دوره آموزش مهارت هاي زندگي براي گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه اي اجرا شد ولي در مورد گروه گواه هيچ آموزشي صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشي از هر 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تحليل داده ها از روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي( نتايج تحليل كواريانس (ANCOVA در سطح معني داري (05/0 P)استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي (برقراري ارتباط مؤثر و خودآگاهي) ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑـﻪ ﻣﯿـﺎﻧﮕﯿﻦ مؤلفه سرسختي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ در ﭘﺲآزﻣﻮن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ، ﻣﻮﺟﺐ افزايش سرسختي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶﺷﺪه اﺳﺖ و آموزش مهارت هاي زندگي موجب تفاوت معني داري بين دوگروه كنترل و آزمايش شده است و بر دو متغير وابسته تفاوت معني داري دارند. . بحث و نتيجه‌گيري: مطابق با يافته هاي اين مطالعه آموزش مهارت هاي زندگي(برقراري ارتباط مؤثر و خودآگاهي) بر افزايش سرسختي دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدايي ناحيه دو شهرستان ساري مؤثر است. لذا به كارگيري اين روش حمايتي، مي تواند به عنوان يك روش مؤثر، به منظور افزايش سرسختي دانش آموزان باشد.