بررسي رابطه بين سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات و خودكارآمدي رايانه اي با نقش ميانجي گري انگيزش شغلي مربيان مدارس استثنايي استان مازندران

هدف از انجام اين پژوهش تعيين رابطه بين سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات و خودكارآمدي رايانه اي با نقش ميانجي گري انگيزش شغلي مربيان مدارس استثنايي استان مازندران بوده است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي و همبستگي بوده است. جامعه آماري تحقيق حاضر كليه همه مربيان مدارس استثنايي استان مازندران هستند كه تعداد آنها 939 نفر است. كه از آن نمونه اي به تعداد 273 نفر با استفاده از فرمول كوكران به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، براي سنجش سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات از الگوي ISST، براي سنجش خودكارآمدي رايانه اي از مقياس خودكارآمدي رايانه اي مورفي، كوور و اوون(1989) و براي سنجش انگيزش شغلي از پرسشنامه انگيزش شغل از ديدگاه كاركنان هاكمن و اولدهام استفاده شده است. پايايي پرسشنامه سواد فناوري اطلاعات و ارتباطات بر اساس آلفاي كرونباخ 78/0 ، پايايي پرسشنامه خودكارآمدي رايانه اي 74/0 و پرسشنامه انگيزش شغلي 78/0 شده است. براي تجزيه تحليل داده ها از نرم افزار spss و Lisrel استفاده شد. نتايج آزمون فرضيه هاي فرعي تحقيق بر اساس مدل معادلات ساختاري نشان داد اثر جامعه اطلاعاتي ، ابزار اطلاعاتي ، پردازش اطلاعات بر انگيزش شغلي اثر معني داري دارد. ولي اثر مديريت اطلاعات بر انگيزش شغلي معني دار نشده است. اثر انگيزش شغلي بر خودكارآمدي رايانه اي معني دار شده است بنابراين انگيزش شغلي نقش ميانجي در تاثير جامعه اطلاعاتي ، ابزار اطلاعاتي ، پردازش اطلاعات بر خودكارآمدي رايانه اي دارد