بررسي رده شناسي قيدهاي ارتباط زماني در زبان فارسي از ديدگاه معنايي و شناختي

رده شناسي معنايي حوزه اي است كه به حوزه هاي بسياري مرتبط است از جمله معناشناسي و شناخت.درك الگوهاي معنايي مشترك زبانهاي مختلف، ما را به سمت شناخت بيشتر معنا و ارتباط آن با صورتهاي زباني مي رساند. در اين مقاله، به بررسي نقطه اي پرداخته ايم كه در آن نقطه، رده شناسي معنايي با فرايند دستوري شدگي كه فرايندي درزماني در زبانشناسي است ارتباط پيدا مي كند. سپس به يكي از الگوهاي رده شناسي معنايي-دستوري شدگي كه در چند زبان بررسي شده است پرداخته ايم و اعتبار و صحت اين الگو را در زبان فارسي بررسي كرده ايم. در اين مقاله، پس از بررسي دريافتيم از آنجا كه تمامي قيد هاي رابطه زماني در فارسي كنوني از مفهوم انتزاعي زمان يا مقدار گرفته شده اند، تمامي آنها يا در جملات مثبت و منفي به كار مي روند و يا فقط در جملات منفي؛ بدين معني كه هيچ كدام از آنها تنها در جملات مثبت به كار نمي رود و از آنجا كه هيچ كدام از آنها نيز از مفهومي عيني گرفته نشده است، پيش بيني ما بر اساس رده شناسي معنايي ، تاييد مي شود. همچنين از آنجا كه زبان فارسي كنوني، زباني تيره است و دو قطب از چهار قطب معنايي اي كه قيد هاي رابطه زماني پوشش مي دهند در فارسي خالي مي ماند(همانند ژاپني)مي توان دوباره اين اصل را تاييد كرد كه، همپوشاني نظاممند بين رده شناسي يك زبان و رفتار دستوري شدگي آن وجود دارد.