بحران خشك شدن درياچه اروميه از منظر اقتصاد سياسي محيط زيست

از دهه 1960 روند سريع جهاني‌شدن و در پي آن افزايش توليد و بهره‌كشي از منابع طبيعي منجر به افزايش سرعت روند تخريب و آلودگي محيط‌زيست شد. علاوه بر اينها، با گسترش ارتباطات و نقش رسانه‌ها و توجه به محيط‌زيست در محافل علمي و دانشگاهي، محيط‌زيست بيش‌ازپيش وارد مسائل سياسي و اقتصادي شد. در ايران مسئله خشك شدن درياچه اروميه و بحراني شدن آن در سال ها اخير به يكي از مهم‌ترين بحرانهاي محيط‌زيستي كشور تبديل شده است. درياچه اروميه تأثيرگذارترين پديده طبيعي در منطقه است كه در طول هزاران سال تنظيم‌كننده اقليم منطقه بوده و تأثير بسزايي بر زندگي و معيشت مردم داشته است و اين يعني درياچه اروميه به لحاظ اقتصادي و سياسي از مهم ترين منابع زيستي كشور و منطقه مي باشد . در اين نوشتار ما ضمن بررسي اجمالي موقعيت و وضعيت درياچه اروميه به همراه دلايل طبيعي و انساني كم آبي و خشك شدن درياچه، با بيان اهميت اقتصادي ـ سياسي درياچه اروميه، سياست‌ها، برنامه‌ها و اقداماتي را كه از سوي دولت براي احياي اين درياچه در سال هاي اخير صورت گرفته را موردبررسي قرارداديم و دريافتيم كه عدم تطبيق الگوي زيست و كشت با تغييرات اقليمي و همين‌طور عدم مديريت صحيح آب در زمينه استفاده از درياچه اروميه منجر به كم آبي و خشك شدن آن در سال هاي اخير شده است.