ساختار سرمايه در شركت ها

مسئله ساختار سرمايه يكي از موضوعات بحث برانگيز در حيطه مالي شركتي است و به عنوان مهم ترين پارامتر مؤثر بر ارزش گذاري و جهت گيري بنگاه اقتصادي در بازارهاي سرمايه مطرح شده است. توانايي شركت ها در تعيين منابع مالي مناسب، از عوامل اصلي بقا و رشد و پيشرفت هر شركت به شـمار مي رود. مديريت بايد در زمان انتخاب روش تأمين مالي به هدف بيشينه سازي ثـروت سـهامداران توجـه كند و با توجه به هزينة منابع مختلف تأمين مالي و آثار اين منابع بر بازده و ريسك شركت بـه گـزينش منابعي روي آورد كه باعث به حداقل رساندن هزينة تأمين مالي مي شود. در واقع ساختار سرمايه، تركيبـي از بدهي و حقوق صاحبان سهام است كه شركت ها به وسـيلة آن بـه دارايـي هـاي خـود را در بلندمـدت تأمين مالي مي كنند. با توجه به اينكه هدف اكثر شركت ها حداكثر نمودن ثروت سهامداران است، به منظور نيل به هدف مذكور، تلاش مي شود تا تصميمات و سياست هاي مناسبي اتخاذ گردد. در اين ميان، تصميمات مرتبط با ساختار سرمايه، يكي از اساسي ترين موضوعاتي است كه مورد توجه قرار مي گيرد. حال اين سوال مطرح است كه روش هاي تعيين ساختار سرمايه چيست؟ و عوامل مؤثر بر ساختار سرمايه كدامند؟ يكي از اصلي ترين تصميم هاي مديران مالي در شركت هاي سهامي عام، تعيين تركيب بدهي و سهام است كه اين تصميم ها بايد در راستاي به حداكثر رساندن ثروت سهامداران، اتخاذ شوند. ديدگاه سنتي در ساختار سرمايه، بر اين نظريه استوار بود كه مي توان با استفاده از اهرم، ارزش شركت را افزايش داد، اما در دنياي مدرن، ارزش شركت مستقل از ساختار سرمايه است. هدف ما در اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر ساختار سرمايه ي شركت ها و يافتن راهكاري براي تعيين ساختار سرمايه بهينه كه هزينه سرمايه شركت را حداقل و ارزش آن را حداكثر كند، است.