اثر شايستگي ذهنيت استعداد بر عملكرد شغلي با توجه به نقش رضايت شغلي

امروزه سازمان ها به خوبي دريافته اند كه به منظور موفقيت در اقتصاد پيچيده جهاني و نيز ماندگاري در محيط كسب و كار به داشتن بهترين استعدادها نياز دارند. داشتن ذهنيت استعداد اساس و پايه مديريت استعداد در هر سازماني را شكل مي دهد به عبارتي اين نوع ذهنيت ها همانند ارزش‌هايي تلقي مي‌شوند كه بايستي توسعه يافته و اين گونه شناخته شوند كه هم براي كاركنان و هم براي سازمان مزيت هايي ايجاد كنند. رضايت شغلي نيز يكي از عوامل بسيار مهم در موفقيت شغلي است. پژوهش حاضر به اثر شايستگي ذهنيت استعداد بر عملكرد شغلي با توجه به نقش رضايت شغلي تمركز نموده است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده ها توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه كاركنان اداره كل راهداري و حمل و نقل جاده اي شهرستان يزد مي باشد كه از اين تعداد 193 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغير شايستگي ذهنيت استعداد از پرسشنامه محقق ساخته و براي سنجش متغير رضايت شغلي از پرسشنامه استاندارد مينه سوتا و همچنين از پرسشنامه پاترسون براي اندازه گيري متغير عملكرد شغلي استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از پذيرش تمام فرضيات است. نتايج نشان مي دهد بين شايستگي ذهنيت استعداد، رضايت و عملكرد شغلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.