مروري بر خوشه هاي كسب و كار

شكل گيري يك خوشه بر اساس اصل كارايي جمعي و مبتني بر تمركز جغرافيايي شركت هاي هم تخصص و ايجاد مجموعه اي متعامل، با تهديدها و فرصت هايي مشترك مي باشد. در دنياي در حال تحول امروز، شرايط اقتصادي، صنعتي، اجتماعي و فرهنگي به گونه اي است كه حل مشكالت و تنگناها، راه حل هاي جديد و متفاوتي را طلب مي كند. درچنين فضايي و با توجه به افزايش عدم اطمينان محيطي، تغييرمداوم و چالش هاي مختلف، اكثر سازمان ها به ويژه كسب و كارهاي كوچك براي اينكه بتوانند در صحنه رقابت باقي بمانند و خود را با تحوالت سريع انطباق دهند، بايستي گرايش به سمت نوآوري داشته باشند . خوشه سازي باعث موفقيت در بازار رقابتي شده و شركت ها مي توانند مشكلات خود را در زمينه هاي مربوط به ريسك هاي همراه با كاهش شديد تقاضا و اطلاعات بازار حل نمايند يكي از راهكارهاي توسعه پايدار، جهت دهي صنايع كوچك و متوسط به سمت خوشه شدن مي باشد .خوشه هاي كسب و كار، الگويي نوين از توسعة اقتصادي در جهان به شمار مي روند. در سال هاي اخير سياستگذاران كشور ما نيز به اين الگو توجه بسياري داشته اند. براين اساس، اين پژوهش در پي آن است كه با استفاده از تجربيات كسب شده در زمينة توسعة خوشه هاي كسب و كار در ايران، الگويي را نيز براي توسعة پايدار خوشه هاي كسب و كار در كشورمان پيشنهاد كند