تبيين موانع توسعه گردشگري درماني خارجي در بخش خصوصي نظام سلامت كشور با استفاده از شبكه مضامين

چكيده افزايش سهم گردشگري درماني در توليد ناخالص كشورها، سبب شده است دولت هاي توانمند با رفع موانع، سياست گذاري اثربخش و برنامه ريزي آينده نگر در صدد افزايش بهره برداري از اين فرصت سودآور برآيند. پژوهش حاضر با هدف بررسي و تبيين مولفه هاي موانع توسعه گردشگري درماني خارجي در بخش خصوصي نظام سلامت كشور تدوين شده است. اين پژوهش از منظر رويكرد، كيفي و از منظر هدف كاربردي است. پس از مطالعه پيشينه و ادبيات مرتبط با گردشگري درماني و انجام مصاحبه هاي نيمه-ساختاريافته با 15 نفر از مديران عامل و مديران پرستاري بيمارستان هاي خصوصي كه داراي امتياز اعتباربخشي درجه يك مي-باشند و با استفاده از روش شبكه مضامين به تحليل مصاحبه ها پرداخته شد. نتايج مشخص نمود كه موانع گردشگري درماني خارجي در بخش خصوصي نظام سلامت را مي توان در پنج گروه، موانع حاكميتي و حقوقي، موانع بازاريابي و برندينگ، موانع كارآيي_ساختاري بيمارستاني، موانع فرهنگي- اجتماعي و موانع زيرساختي و پشتيباني طبقه بندي نمود. براي بهره برداري از اين فرصت مناسب، دولت مي تواند با سياست گذاري كل نگر، هماهنگي هاي بين بخشي، بسترسازي براي سرمايه گذاري بخش خصوصي و تعميق ارتباطات بين المللي با كشورهاي منطقه و بيمارستان هاي خصوصي نيز با تشكيل انجمن صنفي و تاسيس معاونت بازاريابي و گردشگري درون چارت بيمارستاني جهت دستيابي به هماهنگي بيشتر به اين هدف دست يابند.