رابطه بين اعتماد سازماني و كارآفريني سازماني در دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف رابطه بين اعتماد سازماني و كارآفريني سازماني در دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد. روش پژوهش: با توجه به قلمرو زماني و مكاني انجام تحقيق، 175 نفر دانشجويان سال آخر رشته پرستاري دانشگاه علوم پزشكي مشهد در نظر گرفته شد، با مشورت اساتيد راهنما و مشاور و استفاده از روش نمونه¬گيري تصادفي و در دسترس تعداد 120 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب گرديد. توجه به موضوع و فرضيه‌ها، تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي و از حيث روش توصيفي و همبستگي است؛ كه اطلاعات آن به شيوه ميداني و غير ميداني جمع‌آوري گرديده است. پژوهش‌گر در اين تحقيق براي تهيه پرسشنامه از روش مطالعات اسنادي و مراجعه به كتب درسي و مقالات و پايان‌نامه‌ها استفاده نموده است. در اين تحقيق، پژوهشگر از دو پرسشنامه استاندارد اعتماد سازماني الونن و همكاران (2008) و كارآفريني سازماني مارگريت هيل (2002) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج معادله ساختاري نشان داد كه اعتماد سازماني بر كارآفريني سازماني تأثير معناداري دارد (82/8=t) و ميزان تأثير آن 69 درصد است. نتيجه‌گيري: خط مشي و استراتژي‌هاي و انتظارات دروني و بيروني آكادميك براي تبديل‌شدن به دانشگاه كارآفرين و اعتمادسازي مدنظر قرار گيرد و در اين راه هر عامل انساني و فيزيكي و قانوني در سد راه كارآفريني در دانشگاه است برداشته شود. ضمناً با تغيير در شيوه آموزش دانش و ضرورت تجاري‌سازي دانش، تحول در آموزش‌هاي سنتي و گرايش به سمت آموزش‌هاي نو و پژوهش‌هاي كاربردي با به‌كارگيري فناوري‌هاي نوين و ساير مواردي كه موجب تحول در رسالت نقش و كاركردهاي دانشگاه است مدنظر قرار گيرد.