عوامل موثر در طراحي پارك ها با رويكرد كاهش جرم(بامطالعه ي پارك كوهسار ملاير)

امروزه با توجه به بحران شهرنشيني در بسياري از نقاط جهان از جمله ايران تأمين امنيت و ايجاد مكان هاي امن در سرلوحه برنامه هاي توسعه قرار گرفته است. جرم معلول عوامل متعددي است كه يكي از آن ها عوامل كالبدي مي-باشد. پيش گيري از جرم از طريق طراحي محيطي، به كارگيري بهينه محيط مصنوع در راستاي كاهش جرايم است. بشر در طول اَعصار و قرون، هميشه در پي اتخاذ تدابيري جهت مبارزه با پديده ي بزه و ناهنجاري اجتماعي و پيشگيري از وقوع آن بوده است. يكي از راهبردهاي مهم پيش گيرانه از جُرم و ايجاد امنيت رواني در محيط شهري، پيش گيري از طريق معماري شهري و طراحي محيطي است، طراحي مناسب و كاربردي مؤثر از فضا و محيط ساخته شده كه منجر به كاهش فرصت هاي مُجرمانه، ترس از جُرم و بهبود كيفيت زندگي و موجب امنيت رواني در محيط مي شود. مفهوم امنيت اجتماعي و احساس امنيت شهروندان را مي توان به عنوان عنصري كليدي در جهت دستيابي به شهري آرماني و دور از آسيب هاي شهري و كج روي هاي اجتماعي تلقي نمود. در حقيقت احساس عدم امنيت مانعي جدي در برابر فعاليت هاي اجتماعي شهروندان به ويژه در مكان هاي خاص خواهد شد كه خود از يك سو موجب تداوم و تشديد ناهنجاري هاي اجتماعي مي گردد و از سوي ديگر تنزل ارزش هاي هويتي و كاهش سرمايه ي اجتماعي خواهد گرديد. لذا بررسي و شناسايي عوامل تاثيرگذار در اين راستا از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي رويكرد مذكور به عنوان يكي از رويكردهاي پيش گيري از جرم و همچنين بررسي و تأثير عوامل محيط –كالبدي- پارك ها در پيش گيري از جرم است و همچنين به عنوان نمونه موردي پارك كوهسار ملاير بررسي مي شود.