واكاوي مركز اقامتي - توريستي با بهره گيري ازاصول معماري سنتي (رويكرد بازآفريني حس مكان معماري سنتي ايران )

گردشگري، صنعتي گسترده، عظيم و رو به رشد در عرصه فرهنگ و اقتصاد جهان است كه به عنوان صنعتي نوپا در سال هاي اخير تاثيرات زيادي بر وضعيت اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهان داشته است. ايجاد اشتغال، ارز آوري، تعادل منطقه اي، كمك به سرمايه گذاري در ميراث فرهنگي، بهسازي محيط و ... از جمله مزاياي صنعت گردشگري مي باشند. از طرفي درمعماري نياز انسان به حس مكان، نيازيست انكار ناپذير، حس مكان ارتباط انسان و مكان است و تعلق خاطر انسان به مكان است كه اين حس را مثبت يا منفي مي سازد، ادراك روحي و رواني فرد از محيط مي¬باشد. جذب گردشگر از جمله امكاناتي است كه توجه به معماري سنتي در پي خود دارد كه در نهايت منجر به پايداري اقتصادي و توسعه آنها ميگردد. با توجه به ارتباط عميق معماري با فرهنگ يك منطقه، ضرورت توجه به طراحي مطلوب مجموعه هاي تفريحي توريستي در راستاي جذب توريست احساس مي شود. در اين مقاله با مروري بر صنعت گردشگري، حس مكان، معماري سنتي ايران با هدف ارزيابي مجموعه اقامتي – توريستي با بهره گيري از بازآقريني حس مكان (بازتوليد حس مكان) و با پاسخ به سوال اصلي پژوهش مبني بر اينكه چگونه مي توان با ترجمان مفاهيم اصول معماري سنتي وكاربرد آن در طراحي مجموعه اقامتي توريستي به ارتقاء ويژگيهاي هويتي فضا كمك كرد؟ اقدام به بررسي گرديد، كه براي انجام اين پروسه از روش تحقيق كيفي از نوع توصيفي ،تحليلي بهره گرفته شده است.