مروري بر مصالح و تكنيك هاي به‌كاررفته در معماري شهرهاي ساساني (نمونه موردي: شهر بيشاپور، شهر گور، تخت سليمان)

بدون شك ساسانيان را مي‌توان يكي از طولاني‌ترين حكمرانان بر امپراتوري ايران قبل از اسلام دانست. ازجمله توانمندي‌ها و دستاوردهاي اين سلسله، فعاليت‌هاي مثال‌زدني در عرصه توسعه شهري و عمراني متناسب بافرهنگ، اقليم، زمان و اقتضاء مكاني است. هدف از مقاله پيش رو شناخت تكنيك هاي معماري و مصالح به كاررفته در شهرهاي ساساني است، به همين منظور براي رسيدن به شناخت و تحليلي جامع، سه شهر از شهرهاي مهم ساساني انتخاب شده‌اند. اين پژوهش با استفاده از مطالعات اسناد، مدارك تاريخي، تصاوير و منابع كتابخانه اي به صورت توصيفي و تحليلي سعي در شناخت دقيق شيوه ساخت و مصالح به كار رفته در هر كدام از اين شهر ها داشته است. هدف اصلي پژوهش را مي توان رسيدن به يك چارچوب مشخص براي شناسايي مصالح و تكنيك‌هاي ساخت استفاده شده در اين دوره تاريخي دانست. با مطالعات انجام شده و جداول تشكيل شده در تحقيق، اين نتيجه حاصل شده است كه اين سلسله از سنگ و خشت و آجر بيشتر در روند ساخت و اجراي تكنيك‌هاي معماري براي رعايت ايستايي، دوام و شكل ظاهري بناهاي معماري استفاده مي كرده‌اند و دليل هاي اصلي اين امر را مي توان، نسبت دادن ساسانيان به عقبه خود يعني هخامنشيان، ايجاد امنيت در شهرهاي ساساني و قابليت دفاع از شهر، استفاده از مصالح بوم آورد موجود، شيوه سريع ساخت خشت و آجر و دستيابي به تكنيك هايي براي پيوند زدن سنگ ها در كنار يكديگر براي تثبيت استحكام بنا، جستجو كرد.