بررسي روش هاي تقويت و بهسازي سازه هاي ميراث فرهنگي

با اشاره به اينكه تاريخ هر كشوري شناسنامه مردم آن كشور است و حفظ اصالت و فرهنگ نيز يك ارزش اجتماعي بشمار مي رود , نگهداري از بناهاي ارزشمند تاريخي كه نشانگر مسير رشد و تعالي تمدن بشري است داراي اهميت ويژه اي مي باشد . هر كشوري تلاش ميكند با بكارگيري روش هاي مختلف مرمت و بهسازي از تخريب ابنيه تاريخي و ميراث فرهنگي خود جلوگيري كند . ايران به عنوان كشوري كه داراي تمدن كهن است , ميراث دار بنا هاي ارزشمند تاريخي باستاني فراواني مي باشد . مصالح مرسوم ساخت وساز در گذشته شامل مصالح بنايي نظير خشت و گل , سنگ , چوب و آجر بوده , و اين مصالح با توجه به ضعف در ساختار فيزيكي و پايين بودن ظرفيت برشي و كششي آنها , به عنوان مثال در برابر نيروهاي بسيار قوي زلزله مقاومت ندارند و دچار خسارت هاي سنگيني مي شوند , متاسفانه تا به حال در كشور ما در اين زمينه كار اساسي روي سايت ها و مجموعه هاي تاريخي انجام نشده , و در عمل اقداماتي كه انجام شده بدون در نظر گرفتن ارتقاء عملكرد سازه اي بنا ها بوده است . ميتوان با روشهاي فني و تخصصي خاص، رفتار لرزهاي اين گونه بناها را در برابر نيروهاي لرزه اي ناشي از زلزله بهبود بخشيده و با مقاومسازي آثار تاريخي، ميزان خسارت را در ابنيه تاريخي به حداقل ممكن كاهش داد. در اين مقاله با تفكيك اجزا , تعدادي از روش هاي مقاوم سازي متعلق به هر كدام را مورد بررسي قرار داده ايم .