رويكردهاي مبارزه با آفات و دفع آنها در جهت حفاظت آثار تاريخي در موزه ها

يكي از مهم ترين عوامل از بين برنده اشياء و آثار در موزه ها، آرشيوها، و كتابخانه¬ها، انواع مختلف آفات مي باشند. عليرغم گستره محدود و طيف معدود آفات، در صورتي كه در محيط-هاي ياد شده واقع شوند، توانايي ايجاد خسارت به ميزان قابل توجهي به آثار و اشياء را دارا مي-باشند. آنچه در وهله اول حائز اهميت است و همواره بر آن تاكيد مي¬شود، پيشگيري و مهار آفات در قالب بهره گيري از برنامه¬ي مديريت جامع مي باشد كه در موزه ها، به جاي رويكردهاي معمول و سنتي كنترل آفات مورد استفاده قرار مي¬گيرد. در مقوله حفاظت از آثار و اشياء تاريخي در موزه ها، همواره مباحث حفاظت پيشگيرانه مقدم بر ساير موارد بوده و برنامه-ي مديريت جامع ، شيوه هاي درماني متنوع، راهبردي، و چند وجهي را در اختيار مقامات مسئول و حافظان آثار قرار داده است. اين برنامه همواره مي كوشد تا استفاده از آفت كش ها (روشهاي شيميايي دفع آفات) را صرفا آخرين گزينه¬ي درمان در نظر بگيرد. نظر به لزوم آگاهي از رويكردهاي برنامه مديريت جامع و كلي نگر، مقاله حاضر راهكارهاي پيشگيرانه و نيز درماني را مورد بررسي قرار مي¬دهد. با توجه به اينكه نوع آفت و نوع اثر در تعيين روش پيشگيري و يا درمان حائز اهميت مي باشند، تقسيم بندي دقيق تري از انواع آن ها، شامل تفكيك بر اساس ميزان اثر گذاري بر روي نوع آفت (حشرات و ميكروارگانيسم ها) و قابليت كاربرد روش با توجه به مواد سازنده و تكنيك ساخت آثار ارائه مي¬گردد.