تبيين سياست ها و الگوهاي معماري اكوتك با رويكرد بهينه سازي مصرف انرژي در مناطق گرم و مرطوب

نياز انسان به منابع انرژي، پيوسته از مسائل اساسي در زندگي بشر بوده است. از آن جا كه منابع سوخت هاي فسيلي محدود، تجديد ناپذير و آلاينده هستند، دستيابي به منابع انرژي تجديد پذير بومي، غير آلاينده و پايان ناپذير از الزامات رشد اجتماعي و اقتصادي هر كشور است. در واقع معماري مي تواند با استفاده هوشمندانه از انرژي هاي پاك پايدار، كيفيت زندگي را ارتقاء داده و در تقليل مصرف منابع تجديد ناپذير و بهينه سازي مصرف انرژي هاي تجديد پذير موثر باشد. در عين حال با پيشرفت روز افزون تكنولوژي، استفاده از انرژي هاي تابشي خورشيد و باد به عنوان سر آمد انرژي هاي موجود، در اختيار بشر قرار گرفته است چرا كه دسترسي به آن آسان و مقدار آن نيز نامحدود است ضمن آنكه استفاده از اين انرژي ها، هيچگونه آلودگي براي محيط زيست ندارد. به اين دليل به نام انرژي پاك يا انرژي سبز نام گرفته است كه همان انرژي هاي نو و ميراث با ارزشي براي نسل هاي آينده است. در اين مقاله با بررسي ويژگي هاي اقليم گرم و مرطوب به عنوان يكي از پهنه هاي آب و هوايي، توصيه هايي در رابطه با كنترل عوامل طبيعي براي سايه اندازي و تهويه بيشتر براي مهار نمودن شرايط نامطلوب مطرح شده است. در اين گفتار سعي بر اين است، به روش تحليلي- توصيفي، با استفاده از تجربيات گذشتگان و معماري سنتي، در كنار توجه به نمونه هاي مدرن امروزي، راهكارهايي پيشنهاد شود كه موجب تسهيل طراحي ساختمان متناسب با آب و هواي هر پهنه گردد و در صرفه جويي مصرف انرژي و آسايش انسان در شرايط كنوني موثر باشد. نتيجه ي اين مقاله نشان مي دهد كه با توجه به عوامل طبيعي مي توان راهكارهاي اقليمي را تعيين نمود. ايجاد كوران، افزايش بازشوها، نماي دو پوسته، بام دو پوسته و... از مهمترين ايده هاي طراحي در اين اقليم هستند.