راهكارهاي پايدار در طراحي مركز رشد و توسعه انرژي در راستاي حفظ محيط زيست

بررسي و درك مفهوم پايداري از سال 1960 تاكنون درتمام جوامع، زمينه اي را فراهم آورده كه بتوان براي نگرش به آيندگان و زندگي پايدار كمي تامل كنيم. توليد مصالح و احداث ساختمان در سال هاي اخير، انرژي بسيار زيادي را به خود اختصاص داده و به آلودگي هاي زيست محيطي فراواني نيز منجر شده است. انتشار گرد و غبار ناشي از عمليات ساختماني در مناطق مختلف، پخش آلودگي هاي شيميايي ناشي از توليد مصالح ساختماني، آلودگي هاي گازي و ذرات معلق پخش شده در هوا كه ناشي از حمل و نقل مصالح ساختماني به محل هاي مورد نظر است و نيز توليد زباله هاي ساختماني از جمله موارد عمده آلودگي هاي زيست محيطي تحت تاثير صنعت ساختمان مي باشد. لذا ضروري است تا راهبردهاي طراحي در ساختمان هاي جديد، به سوي آينده و با هدف كاهش آلودگي هاي زيست محيطي جهت گيري شود. اين مقاله به عنوان جهت پژوهش، توسعه، ترويج و آموزش در زمينه طراحي پايدار و انرژي هاي تجديدپذير و علاوه بر آنها، افزايش آگاهي و ارائه آخرين دستاوردهاي روز دنيا به دانشجويان و صاحبان صنعت ساختمان در كشور طراحي شده است. از اين رو، پژوهش حاضر با روش توصيفي و گردآوري اطلاعات، به بررسي اهداف و روش هاي پايداري در معماري مي پردازد و نقش آموزش و پژوهش را به عنوان شيوه اي بنيادين در توسعه و اهداف معماري پايدار مورد توجه قرار مي دهد. در نهايت مي توان عنوان نمود كه براي عبور از بحران هاي زيست محيطي و مشكلات موجود در زمينه انرژي و آلودگي به كارگيري راهكارهاي پايداري و آموزش و پژوهش در اين زمينه ضروري بوده و انتشار و اطلاع رساني مباحث علمي و دانش نوين در زمينه هاي مذكور مي تواند، جايگاه پايداري و مفاهيم مربوط به آن را در ميان عامه مردم تثبيت نمايد .