احسان و نيكوكاري از نگاه سعدي

استفاده از ظرفيت‌هاي ادبي كشور مي‌تواند كمك مؤثري در بهبود و توسعۀ مفهوم نيكوكاري در ميان مردم اين سرزمين داشته باشد. عليرغم غلبۀ عناصر نبرد و ستيز در داستان‌ها و افسانه‌ها توصيفات ويژه‌اي نيز در ميان آثار ادبي ديده مي‌شود كه بيان‌كنندۀ نيكي به ديگران است. يكي از شاعران موفق در اين حوزه سعدي است. نگاهي گذرا به درون مايه اغلب اشعار و حكايات سعدي نشان‌دهندۀ آن است كه سعدي علاوه بر داشتن طبعي خلاق و برخورداري از قدرت سخنوري و هنر شاعري، خردمندي فرزانه و معلمي راه شناس و آگاه از رمز و رازهاي هستي بوده و تلاش كرده تا اسرار حيات متعالي و هدف‌دار انسان را به‌صورت لطيف ترين تعبيرات تفسير كند. سعدي تمامي شعور و وجوه زندگي آدمي را آن‌گونه كه درخور نيك اخلاقي است در يكجا جمع كرده است. مفهوم نيكي در ميان آثار سعدي ساري است و حتي نحوۀ معيشت و معاملۀ افراد را در برمي‌گيرد. در اين مقاله تلاش شده است به شيوه توصيفي- تحليلي انگاره‌هاي تشكيل‌دهندۀ مفهوم نيكي در كلام سعدي شيراز معرفي شود. نيكوكاري در آثار سعدي به سه صورت موردتوجه قرارگرفته است: نيكي عقلاني، اعتقادي- ديني و اخلاقي- انساني. در اين ميان نيكوكاري عقلاني بيشترين كاربرد را در سروده هاي اين شاعر بزرگ ادب فارسي دارد.