مشاركت دانشجويان در امور خيريه: واكاوي ويژگي‌ها و نوآوري‌هاي ترغيب كننده

فضاي آموزشي دانشگاهي بستر آموزشي مناسبي جهت ترغيب و مشاركت دانشجويان و نهادينه‌سازي انجام امور خيريه است ؛ هرچند كه نيازمند الگوها و مدل‌هاي متفاوتي است كه مناسب نسل جوان دانشجو باشد. هدف از اين پژوهش مشاركت داوطلبانه دانشجويان در امور خيريه با استفاده از رويكرد نظريه داده بنياد است. هدف از اين تحقيق تبيين مدلي از مشاركت دانشجويان و واكاوي ويژگي‌ها و نوآوري‌هاي ترغيب كننده است. داده‌هاي اين پژوهش كيفي از طريق مصاحبه‌هاي عميق و نيمه ساختاريافته با 11 دانشجوي دختر يكي از دانشگاه‌هاي دولتي تهران كه تجربه مشاركت در امور خيريه و داوطلبانه داشته‌اند، جمع‌آوري‌شده و سپس با استفاده از رويه نظريه داده بنياد، كدگذاري و تحليل داده‌ها صورت پذيرفته است. هسته مركزي استخراج شده از اين پژوهش باز معنايي امور خيريه دانشگاهي است كه ارتباط معناداري با مقولات استخراج شده از يافته‌هاي كيفي دارند. يافته‌هاي اكتشافي پژوهش نشان مي‌دهد كه عوامل متعددي مشاركت دانشجويان در امور خيريه اثرگذار است در اين خصوص ، عوامل علي همچون ادغام امور خيريه در آموزش دانشگاهي، حضور پشتوانه‌ها و اساتيد ؛ ذائقه شناسي دانشجويان و عوامل زمينه‌اي همچون نهادينه‌سازي امور خيريه در خانواده، عدم قطبي گرايي افكار، عملكرد مثبت ساختار دانشگاه و تأسيس نهاد امور خيريه در مشاركت دانشجويان در امور خير اثرگذار است. از سوي ديگر عوامل مداخله‌گرانه‌اي تسهيل امور خيريه و دولتي يا خصوصي بودن موسسه خيريه مي‌تواند بر اين فرايند اثر كاهنده با افزاينده داشته باشد. يافته‌هاي تحليلي حاكي از آن است كه استراتژي‌ها و راهبردهاي كه در نهايت مجموع اين عوامل و ميسر مي‌سازد، شامل استفاده از ابزارها و تكنولوژي‌هاي فناورانه، آگاهي فرايندي و مديريت فرايندي است.