بررسي تأثير ويژگي‌هاي فردي بر انجام فعاليت خيريه

هدف مقاله حاضر، بررسي رابطه ويژگي‌هاي فردي با انجام فعاليت خيريه است كه به‌صورت مطالعه موردي در شهر مشهد انجام‌شده است. شيوه گردآوري اطلاعات در اين مطالعه، توصيفي- پيمايشي است. نمونه‌گيري با تخصيص متناسب حجم نمونه به تعداد 389 نفر در مناطق مختلف شهر مشهد انجام‌شده است. ابزار گردآوري اطلاعات نيز پرسشنامه است و براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS و R استفاده‌شده است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه زنان به‌طور ميانگين بيش از مردان، تمايل به انجام رفتار خيريه دارند. افراد خانه‌دار و بازنشسته بيش از افراد شاغل اعم از دولتي و داراي شغل آزاد تمايل به رفتار خير دارند. افراد داراي مالكيت منزل مسكوني بيش از مستاجرين و افراد ساكن در منزل پدري رفتار خيريه را از خود بروز مي‌دهند. بين سن پاسخگويان و ميزان انجام امور خيريه توسط آن‌ها رابطه مستقيم وجود دارد، به‌طوري‌كه هرچه سن افراد بالاتر مي‌رود گرايش به انجام امور خيريه توسط آن‌ها بيشتر مي‌شود. ميان هزينه ماهيانه افراد (درآمد) و تعداد اعضاي خانواده با انجام فعاليت خيريه رابطه معني‌داري برقرار نيست. نتيجه بررسي نوع فعاليت خيريه افراد نشان مي‌دهد كه شهروندان به ترتيب كمك‌هاي خيريه خود را به‌صورت پرداخت نقدي، اهداي كالاي نو، اهداي كالاي كاركرده، فعاليت اجرايي، مشورت در امور و خريد تجهيزات انجام مي‌دهند. درنهايت نتايج مدل لاجيت مركب در بررسي تأثير انگيزه‌هاي فردي رفتار خيريه نشان مي‌دهد كه ضرايب ميانگين نوع‌دوستي، ميانگين رضايت دروني و ميانگين شأن اجتماعي، معني‌دار و مثبت است و لذا به ترتيب نوع‌دوستي، رضايت دروني، شأن اجتماعي احتمال انجام فعاليت خيريه را افزايش مي‌دهد.