نقش آموزش‌وپرورش در ترويج، توسعه و نهادينه‌سازي امور خير و نيكوكاري

امروزه لازم است در تعليم و تربيت به مدرسه از ابعاد گسترده‌تري نگاه كنيم. برخي از فيلسوفان ازجمله طرفداران نظريه بازسازي معتقدند تعليم و تربيت مؤثرترين و كارآمدترين ابزار براي تغييرات اجتماعي مطلوب و انساني در سطح اجتماع به شمار مي‌رود. با نگاهي به نقش نظام آموزش‌وپرورش به‌عنوان تربيت‌كننده و آموزش‌دهنده سرمايه‌هاي انساني نيكوكار و خيرخواه بايستي اين سؤال كليدي و مهم را مطرح كرد كه نظام آموزش‌وپرورش ما تا چه حد فراگيران را به اين سمت سوق مي‌دهد؟به نظر مي‌رسد كه مدارس و معلمان در اين ميان داراي وظيفه بسيار مهم و حساسي هستند كه مي‌توانند علاوه بر فعاليت‌هاي دانشي و علم‌آموزي انگيزه و منش خيرخواهي را در ميان دانش آموزان نهادينه كنند. روش تحقيق حاضر توصيفي – تحليلي بود كه يافته‌هاي آن مبتني بر نقش الگويي معلم، تقويت باورهاي مذهبي دانش آموزان، بسترسازي فرهنگ وقف در مدارس، رشد اخلاقي دانش آموزان، استفاده از بستر بازي براي گسترش فرهنگ نيكوكاري، جنسيت دانش آموزان و تربيت نيكوكاري بود.