بررسي جايگاه وقف علمي در توسعۀ انساني، مطالعۀ موردي: جامعۀ عصر قاجار

در رويكرد توسعه انساني، هدف اصلي بهبود بخشيدن كيفيت زندگي، يعني پرورش قابليت هاي انساني و گسترش امكانات او و برخورداري انسان ها از زندگي طولاني سالم و اخلاقي در جامعه مدني است. در ميان شاخص هاي توسعه انساني، شاخص آموزش، جايگاه ويژه اي دارد. عوامل متعددي بر رشد اين شاخص تاثير گذار است. در ميان اين عوامل وقف سهم ويژه اي را به خود اختصاص داده است. مقاله پيش رو با انجام مطالعه اي موردي در عصر قاجاريه، در صدد بررسي جايگاه وقف علمي در بهبود شاخص هاي توسعه انساني است. يافته هاي اين نوشتار كه به شيوه توصيفي- تحليلي تدوين گرديده نشان مي دهد كنش هاي خيرين و اقدامات آنها در راستاي وقف علمي كه از طريق افتتاح مدارس، كتابخانه ها و كمك هرينه هاي تحصيلي به نيازمندان رخ نمود، در ارتقاي شاخص هاي توسعه انساني نقش مهمي ايفا نموده است.