معرفي لاس و خزال در اساطير كردستان بر اساس كتاب تحفه مظفريه با تكيه بر رويكرد جامعه-شناسي در اين زمان

«لاس و خزال» يكي از گونه هاي پرمايه ي ادب شفاهي كردي است. ادب شفاهي كردي را اسطوره ها، افسانه ها و قصه ها تشكيل مي دهند،كه خود به دو بخش سروده و غيرسروده تقسيم مي شود. بخش سروده را «بيت و باو» و غير سروده را چيروك مي گويند كه شمار آنها فراوان است. هر يك از اين قصه ها حاوي پندها و نكته هاي شيرين فراوان با درون مايه اخلاقي، مذهبي، دلدادگي و حماسي است كه با وجود رشد سريع رسانه هاي گروهي در دنياي مدرن، اين قصه ها هنوز هم در آبادي ها و روستاهاي دور و نزديك كردستان مورد توجه و علاقه فراوان مردم است. هدف اين پژوهش نيز تحليل جامعه شناختي اساطير فولكلوركردستان و تأثير آن بر روي فرهنگ مردم كُرد روزگار كنوني است. روش پژوهش به صورت توصيفي – تحليلي - تاريخي و به شيوه كتابخانه اي و اسنادي انجام شد. در اين پژوهش سعي شده است تا با بررسي مضمون بيت ها روحيات و عواطف و عناصر زندگي مردم كُرد و شيوه ي معيشت آنان، نوع روابط اجتماعي، جغرافياي محيط، مشاغل و حرفه هاي محلي، باورها و پندارهاي اجتماعي و باورهاي ديني بازگو شود. واكاوي فرهنگ و ادب هريك از اقوام اين سرزمين زمينه ي شناخت بهتر آنان را براي ساير اقوام ايراني و حتي اقوام سرزمين هاي ديگر فراهم مي كند و از اين راه زمينه ي مناسبي را براي اطلاعات تطبيقي در دسترس قرار مي دهد؛ علاوه بر آن شناخت بهتر فرهنگ هاي اقوام ايران گامي مهم در جهت وحدت ملي نيز محسوب مي شود. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه: آيا اسطوره لاس وخزال نمونه ي مشابهي دراساطير فارسي زبان دارد؟