بررسي و تحليل محتواي سوگ سرودهاي لكي

گويش لكي ادبياتي غني و اصيل در دو بخش شفاهي و مكتوب دارد. ادبيات اين گويش كه در بخش هاي وسيعي از استان لرستان بدان تكلم مي كنند، دربرگيرندۀ جلوه هاي مختلفي از زندگي، آداب، رسوم، افكار و انديشه هاي آنهاست. سوگ-سرودهاي لكي بخش مهمي از اين ادبيات اصيل و تاثيرگذار را تشكيل مي دهند. سوگ سرودهاي لكي داراي محتواي متنوعي هستند و نمايانگر بخشي از فرهنگ عامه و آداب و رسوم قوم لك در سوگواري هاست. در اين مقاله به بررسي و تحليل محتواي سوگ سرودهاي لكي شاعران مذكور در كتاب گلزار ادب لرستان كه داراي ديوان مكتوب و چاپ شده اي نيستند و نيز ديوان مستقل 11 تن از شاعران لكي سرا از جمله: غلامرضاخان اركوازي، ملاحقعلي سياهپوش و ملاپريشان پرداخته شده است. مهم ترين مفاهيم به كار رفته در سوگ سرودها عبارت است از: وصف درگذشتگان و ذكر خاطراتي از آنها، نفرين عناصر طبيعت و زاري براي عزيزان درگذشته، شكايت از گردش روزگار و بي اعتباري دنيا، ذكر احوال بازماندگان، احساس دشمنكامي و درخواست همدردي از ديگران، درخواست از خداوند براي آمرزش درگذشتگان.