مطالعه تطبيقي فناوريهاي ارتباطي در اينترنت اشياء

اينترنت اشياء فناوري نويني است كه ارتباطات در آن فراتر از ارتباط انسان با انسان و ماشين با ماشين ميباشد. در واقع اينترنت اشياء از تركيب دو واژه اينترنت و اشياء تشكيل شده است. اينترنت يك شبكه گسترده جهاني است كه اشياء را بر پايه استانداردهاي ارتباطي به يكديگر متصل كرده و شي نيز در اين فناوري به صورت يك نهاد مجازي، ديجيتالي يا فيزيكي تعريف ميشود كه به طور منحصر به فرد قابل شناسايي است. بنابراين ميتوان اينترنت اشياء را به صورت يك شبكه بسيار وسيع تعريف كرد كه همه اشياء موجود در جهان را تحت قواعد خاصي به يكديگر متصل ميكند. در اينترنت اشياء، به منظور برقراري ارتباط بين اشياء و شبكه اينترنت، تاكنون فناوريهاي مختلفي پيشنهاد شده است. در اين مقاله، به معرفي فناوريهاي ارائه شده در اين زمينه، پرداخته ميشود. بنابراين فناوريهاي ارتباطي به تفكيك ارتباطات برد كوتاه و ارتباطات برد بلند مورد بررسي قرار ميگيرند. فناوريهاي برد كوتاه شامل ZigBee ، Zwave ، بلوتوث كم مصرف و Wi-Fi Hallow و فناوريهاي برد بلند شامل 2G ، 3G ، 4G ، 5G ، Sigfox ، Lora و NB-IoT ميشوند.