بررسي رابطه بين بازارگرايي و گرايش به كارآفريني با عملكرد تجاري با توجه به نقش ميانجي قابليت‌هاي بازاريابي در ميان كسب و كارهاي كوچك (مورد مطالعه: فروشندگان لوازم خانگي شهر تهران)

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين بازارگرايي و گرايش به كارآفريني با عملكرد تجاري با توجه به نقش ميانجي قابليت‌هاي بازاريابي در ميان كسب و كارهاي كوچك مي‌باشد. اين پژوهش، به لحاظ روش جزء تحقيقات توصيفي – پيمايشي، و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات از زمره تحقيقات همبستگي و از نظر هدف، كاربردي مي‌باشد. اين تحقيق شامل 5 فرضيه بوده و از ابزار پرسشنامه براي جمع‌آوري داده‌ها بهره‌گيري شده است. ضريب پايايي براي پرسشنامه‌هاي مورد استفاده از پايايي لازم برخوردار بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه فروشندگان لوازم خانگي شهر تهران بوده كه تعداد آنها در بازه زمــاني تحقيق 1440 نفر مي‌باشد. تعداد 320 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند كه با بهره‌گيري از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شده‌اند. به منظور آزمون فرضيات و ارزيابي مدل‌هاي تحقيق از نرم افزار ليزرل بهره گرفته شد. نتايج نشان مي‌دهند بين بازارگرايي و گرايش به كارآفريني با عملكرد تجاري (كسب و كار) بطور مستقيم و غيرمستقيم و از طريق قابليت‌هاي بازاريابي رابطه معني‌داري دارد. همچنين بين قابليت‌هاي بازاريابي و عملكرد تجاري (كسب و كار) رابطه معني‌داري وجود دارد.