تفكر كارآفرينانه و نقش آن در توسعه كارآفريني سازماني دردانشگاه (مطالعه موردي: كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد)

علي رغم اهميت روز افزون كارآفريني و به طبع آن كارآفريني سازماني و نقشي كه اين پديده در اقتصاد جهان دارد .نهادهاي آموزشي و دانشگاه هاي ايران به عنوان يك سازمان فعال به اين موضوع كمتر پرداخته اند . وضعيت اقتصادي كشور و تركيب جمعيت دانشجويي ، بيش از بيش ما را نيازمند يافتن زمينه اي پيشرو در صحنه اقتصادي مي كند . در اين راستا ضرورت داشتن مدل ها، الگوها و راه كارهاي مناسب براي آموزش ، تربيت و استفاده از نيروي فعال و كار آفرين ، بيشتر مي شود . بر همين اساس هدف اين تحقيق بررسي نقش واسطه آمادگي براي خدمت در رابطه بين جهت گيري كارآفرينانه و عملكرد كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد است . كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد جامعه آماري اين پژوهش را تشكيل مي دهند كه از بين آنها 280 نفر به صورت تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. مهمترين ابزار جمع آوري داده پرسشنامه مي باشد كه روايي و پايايي آن براساس روش هاي محتوايي و سازه و آزمون كرونباخ با ضريب بين 67% تا 84% مورد تاييد قرار گرفته است . براي تجزيه و تحليلي داده هاي از نرم افزار SPSS و SMART-PLS استفاده گرديده است . يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه جهت گيري كارآفرينانه بر عملكرد كاركنان به صورت مستقيم معني دار است و جهت گيري كارآفرينانه به و اسطه امادگي براي خدمت كاركنان نتيجه مثبت و بيشتري بر عملكرد آنان دارد.