بررسي تاثير هويت اجتماعي در تحقق كارآفريني

كارآفريني يكي از عرصه هايي است كه سازمانهاي امروزي براي حفظ بقا و توسعه خود بالاجبار به آن روي آورده اند. سازمانها براي اينكه به سازمانهاي كارآفرين تبديل شوند اقدامات متنوعي انجام مي دهند و برنامه‌هاي آموزشي مختلفي را براي كاركنان خود فراهم مي آورند. اما آن چيزي كه در اين زمينه مشهود است اين مطلب است كه اكثر افراد توانايي كارآفريني خود را در ابتدا بروز نمي دهند و غالبا اين مهارت را پس از مدتي اشتغال در سازمان آغاز مي‌كنند. عوامل متعددي بر فعال شدن افراد و حركت به سمت كارآفريني وجود دارند و پژوهش حاضر به دنبال بررسي نقش هويت اجتماعي در اين تحول است. از آنجا كه تئوري رفتار برنامه ريزي شده زيربناي اهداف و برنامه هاي كارآفريني را شكل مي دهد لذا انتظار مي رود كه هويت اجتماعي بواسطه تاثير بر فرايندهاي شناختي، پايه و اساس ايجاد نيت كارآفريني را شكل دهد. در اين راستا، پژوهش حاضر به بررسي تاثير هويت اجتماعي بر تئوري رفتار برنامه ريزي شده مي پردازد و در نظر دارد با شفاف نمودن اين رابطه، نقش موثري در سرعت تغيير كاركنان از كارمند به كارآفرينان ايفا نمايد.