بررسي ابعاد كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني

در دنياي امروز، توسعه، كاربرد و ارتقاي فناوري هاي جديد با سرعتي نفس گير در حال رخ دادن است، در چنين شرايطي نوآوري است كه روش كسب و كار را هدايت مي‌كند و شركت‌ها موجود ناگزير هستند كه يا با نوآوري موفقيت خود را در آينده تضمين كنند و يا قرباني تحولات ناشي از نوآوري و كارآفريني شوند. با توجه به شرايط اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي كشور ايران و تفاوت‌هاي موجود ميان شركت‌هاي ايراني با شركت‌هاي ساير نقاط دنيا، پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين سوال است كه آيا ميان مفهوم كارآفريني سازماني در شركت‌هاي نوآور و بزرگ خصوصي ايراني، با مفاهيم موجود در ادبيات اين حوزه تفاوت وجود دارد؟ به تعبيري كدام ابعاد كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني بيشتر پياده مي‌شوند و يا قابلت پياده‌سازي بيشتري دارند؟ جهت پاسخگويي به اين سوالات، پس از بررسي ادبيات موجود، با انجام مصاحبه‌هايي نيمه‌ساختاريافته با 14 مدير ارشد و مياني از 10 شركت بزرگ خصوصي نوآور و موفق ايراني، ابعاد كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني، مورد بررسي قرار گرفت. بر اين اساس و طبق يافته‌هاي پژوهش، كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني مورد مطالعه، بيشتر ناظر بر ابعادي است كه منجر به تغيير و تحولات آرام و پيوسته در محصولات و فرآيندهاي موجود مي‌گردند تا ابعادي كه به صورت عميق منجر به تغييرات بنيادين در ساختار، فرآيندها و موضوع كسب و كار مي‌شوند.