تاثير تبعيض جنسيتي بر زنان كارآفرين

كارآفريني از محورهاي اصلي و اساسي رشد و توسعه در هر كشوري مي باشد به طوري كه آنرا موتور توسعه اقتصادي مي‌دانند، تجربه كشورهاي داراي رشد بالاي درآمد ملي نشان مي دهد كه يكي از دلايل موفقيت آنها اين است كه مديران اين كشورها به نقش و اهميت كارآفريني در پيشرفت و توسعه كشور پي برده اند. طي سالهاي اخير، ميزان قابل ملاحظه‌اي از انديشه‌ها و آراي اجتماعي، در زمينه مسائل و محدوديت‌هاي اشتغال زنان، به رشته تحرير درآمده است، همچنين اولويت جامعه براي حركت در مسير توسعه اقتصادي منجر شده تا پديده كارآفريني به موضوع مورد وجه محافل علمي تبديل گردد. تغيير نقش هاي سنتي زنان و تقاضاي روزافزون آن ها براي مشاركت در عرصه هاي مختلف، امروزه به واقعيتي انكارناپذير در جامعه ايران تبديل شده است كه حاصل دگرگوني در نظام ارزش ها، رشد انديشه مردم سالاري، گسترش آگاهي هاي عمومي، افزايش تحصيلات زنان و همچنين تغيير در ساختارها است. ترغيب و اشاعه فرهنگ كارآفريني ساز وكاري است كه مي تواند فرصت هاي جديدي را پيش روي زنان تحصيل كرده دانشگاهي قرار دهد. در اين مقاله كوشش شده از تلفيق اين دو قلمرو موضوعي براي تبيين نازل بودن سطح كارآفريني زنان شاغل ايران استفاده شود. نگارنده اين نوشتار ضمن به رسميت شناختن تفاوت‌هاي طبيعي زنان و مردان بر اين باوراست كه نابرابري‌هاي جنسيتي موجود در جامعه زنان ايران، كه بيشتر جنبه اجتماعي و فرهنگي دارند، از قابليت كارآفريني زنان مي‌كاهد.