ارزيابي اثر غلظتهاي مختلف نمك درياچه اروميه بر رشد و تجمع رنگدانههاي فتوسنتزي در جلبك اسپيرولينا

جلبك اسپيرولينا منبعي غني از رنگدانههاي زيستي است كه يكي از مهمترين آنها فيكوسيانين است. فيكوسيانين به عنوان رنگ طبيعي و يك آنتياكسيدان قوي در غذا، مواد آرايشي و داروسازي مورد استفاده قرار ميگيرد. ميزان رنگدانه توليدشده توسط اين جلبك به عوامل محيطي مانند تغييرات شوري و ميزان دسترسي جلبك به مواد غذايي بستگي دارد. در حال حاضر با توجه به افزايش جمعيت و از سوي ديگر افزايش ميزان آبهاي شور و نامتعارف، توليد پروتئينها و ساير مواد زيستي با ارزش از طريق كشت جلبك در آبهاي شور گزينه مناسبي براي امنيت غذايي است. لذا آزمايش حاضر با هدف بررسي تاثير افزودن غلظتهاي مختلف نمك اروميه در محيط كشت جلبك بر رشد و خصوصيات فيزيولوژيكي آن در فيتوترون پژوهشگاه بيوتكنولوژي كشاورزي كرج اجرا گرديد. در اين آزمايش سويه بومي جمع آوري شده از خليج فارس مورد استفاده و محيط كشت زاروك به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. تنش شوري با افزودن غلظتهاي مختلف نمك درياچه اروميه به محيط كشت زاروك )با نسبتهاي حجمي 91:21، 00:20 و )01:01 اعمال گرديد. در اين آزمايش صفاتي از جمله ميزان زيستتوده و ميزان رنگدانههاي فتوسنتزي مورد بررسي قرار گرفت. در تيمار 91:21 بيشترين ميزان رشد و نيز افزايش معنيدار در رنگدانههاي فيكوسيانين، كلروفيل و كاروتنوئيد به دست آمد. نتايج نشان داد محتواي فيكوسيانين 02 روز پس از كاشت در تيمارهاي 00:20 و 01:01 با تيمار زاروك )شاهد( اختالف آماري معنيدار نداشت، در حاليكه ميزان زيستتوده در 9 و 02 روز پس از كاشت در مقايسه با شاهد كاهش نشان داد. به طوركلي نتايج حاكي از آن است كه با جايگزين نمودن بخشي از محيط كشت جلبك با نمك اروميه و نيز كاهش هزينههاي توليد ميتوان محتواي فيكوسيانين را افزايش داد؛ كه اين امر با توجه به اهميت تجاري توليد اسپيرولينا در صنايع غذايي، داروسازي، آبزي پروري و پرورش دام حائز اهميت است.