ﺳﯿﺎﻧﻮﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮﻟﻮژي در ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ، ﺿﺮورت ﺑﺎزاﻧﺪﯾﺸﯽ ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ

ﺳﯿﺎﻧﻮﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮﻟﻮژي ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻤﺪه ﺑﺮ ﭘﺎراداﯾﻢ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﺘﯽ اﺳﺘﻮار ﺑﻮد. از دﻫﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ، ﻟﺰوم ﺑﺎزاﻧﺪﯾﺸﯽ در ﭘﺎراداﯾﻢ ﻫﺎي ﻋﻠﻮم و از ﺟﻤﻠﻪ زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ در ﺟﻬﺎن ﻋﻠﻢ ﻣﻄﺮح ﮔﺮدﯾﺪ. زﯾﺮﺑﻨﺎي ﭼﻨﯿﻦ ﺿﺮورﺗﯽ، ﺧﻄﺎﻫﺎي ﻋﻤﯿﻖ ﻧﺎﺷﯽ از روﯾﮑﺮد ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﺘﯽ اﺳﺖ. زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ﺑﺎزاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮐﺸﯿﺪن اﺻﻮل و اﺣﯿﺎي ﻣﺠﺪد ﻧﮕﺮش ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰار ﻋﻠﻮم ﻃﺒﯿﻌﯽ را در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺧﻮد دارد. ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ روﯾﮑﺮدي، ﺟﻬﺎن ﭘﺮوﮐﺎرﯾﻮﺗﯽ و از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﯿﺎﻧﻮﺑﺎﮐﺘﺮي ﻫﺎ، زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي و ذﺧﯿﺮه اﻃﻼﻋﺎت زﯾﺴﺘﯽ، اﺑﻌﺎد، درك زﻣﺎن در ﺟﻬﺎن ﭘﺮوﮐﺎرﯾﻮﺗﯽ، ورود ﺑﻪ دﻧﯿﺎي رﯾﺰزﻣﺎن ﻫﺎ، و ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺪرن ﮐﻼن ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﮑﺎﻣﻞ ﮐﻼﺳﯿﮏ ﺧﺮد ﻧﮕﺮ، از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺒﺎﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﺎﻟﺸﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﺸﺮده و در ﺣﺪ ﻃﺮح ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺑﺤﺚ رﯾﺰزﻣﺎن ﻫﺎ و در ﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ اﺑﻌﺎد و زﻣﺎن در دﻧﯿﺎي ﭘﺮوﮐﺎرﯾﻮﺗﯽ، اﺑﺰارﻫﺎي ﻧﻈﯿﺮ ﺗﯽ آر اف و ﻓﺘﻮاﺳﮑﻦ و در ﺑﺤﺚ ﺟﺎي ﮔﺰﯾﻨﯽ اﻃﻼﻋﺎت، ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎي ﮐﻮﻧﻔﻮﮐﺎل در ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮ از ارﺗﺒﺎط ﻫﺎي ﺳﯿﺎﻧﻮﺑﺎﮐﺘﺮﯾﺎﯾﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﻠﯽ ﺑﺤﺚ، ﺿﺮورت آﻣﺎده ﺷﺪن ﺟﻮاﻣﻊ داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ اﯾﺮان ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ ﺗﺪرﯾﺠﯽ از ﺗﻔﮑﺮ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﺘﯽ و ﮐﺴﺐ آﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮاي ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺤﻮل ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.