بلوم هاي جلبكي مضر(HABs) و اهميت سيست داينوفلاژله ها

بلوم هاي جلبكي مضر در اغلب نقاط ساحلي گسترش جهاني دارد. در سواحل جنوبي كشور هم در دهه اخير بلوم هاي پلانكتوني افزايش چشمگيري داشته است. شناسايي گونه هاي عامل بوجود آورنده بلومهاي مضر و بررسي چرخه زندگي آنها در مناطق ساحلي از اركان اساسي پژوهشهاي كشند سرخ در تمام دنيا محسوب مي گردد. اگر چه فيتو پلانكتون ها به عنوان مهمترين توليد كنندگان اوليه در آبهاي اقيانوسها محسوب مي شوند در عين حال افزايش بيش از حد تراكم آنها مي تواند كشند سرخ و شكوفايي جلبكي مضر را ايحاد كند. 70درصد از گونه هايي كه عامل ايجاد بلوم هاي پلانكتوني مضر هستند و توليد سموم مي كنند، متعلق به داينو فلاژله ها هستند كه برخي در چرخه زندگي توليد مثلي خود توليد “سيست” مقاوم مي كنند. مرحله سيستي طي توليد مثل جنسي و همينطور خارج از چرخه زندگي توليد مثلي (temporary cyst)تحت شرايط نامساعد محيطي به وجود مي آيد وسلول غير متحرك با مورفولوژي كاملا متفاوت از سلول رويشي در رسوبات كف مي نشيند. بنا بر اين سيستها به عنوان (Seed Bank)براي فلور جمعيتي محسوب مي شوند كه مي توانند با excystment شكوفايي پلانكتوني را به وجود آورند. مطالعات زيادي بري روي فيتو پلانكتون در سواحل جنوبي كشور صورت گرفته است. با وجود اينكه 95% گونه هاي تشكيل دهنده كشند سرخ متعلق به داينو فلاژله هايي هستند كه تشكيل سيست مي دهند، تحقيقات بر روي چرخه زندگي و مرحله كمون و سيستي گونه هاي پلانكتوني بسيار اندك مي باشد. در سواحل درياي عمان و خليج فارس بيش از 100 گونه سيست فيتو پلانكتون شناسايي شده است. سيستها حضور گونه هايي را از رسوبات نشان ميدهدكه قبلا سلول هاي پلانكتوني آنها از ستون آب گزارش نشده است. مطالعه سيستها به منظور شناسايي و معرفي نقاط كليدي از نظر فراواني گونه هايي با پتانسيل تشكيل بلوم در هر اكوسيستمي ضروري به نظر مي رسد.