مديريت ترافيك شهري با تأكيد بر توسعه پياده روي و حمل و نقل عمومي

مديريت ترافيك به معناي استفاده از امكانات موجود، افزايش بهره وري و حفظ منافع عمومي مربوط به شبكه راه هاست. اقدامات مربوط به اعمال مديريت ترافيك شهري، به نوع ترافيك بستگي دارد. اصولا طرح هاي مديريت ترافيكي با توجه به انواع مختلف جاده ها و نيازهاي مردم با يكديگر متفاوت است. امروزه كارشناسان و محققان، ترافيك را پديده پيچيده اي در نظرمي گيرند كه عامل انساني، راه و وسيله نقليه سه ركن اصلي آن را تشكيل مي دهند كه در اين ميان عامل انساني قوي ترين عنصر مي باشد و نقش آن بيشتر از ساير عوامل است. بسياري از كشورهاي توسعه يافته در يكي دو دهه اخير با توجه به مزيت هاي فراوان سيستم هاي حمل ونقل عمومي از جمله: جابجايي انبوه مسافر در زمان كم، كاهش مصرف سوخت و ايجاد صرفه جويي هاي اقتصادي در مقياس ملي، كاهش آلودگي هوا و آلودگي صوتي، ايمني مناسب، پايداري بيشتر و قابليت مديريت بهينه جابجايي، تقويت و توسعه حمل ونقل عمومي و بكارگيري اشكال نوين آن را در كنار راهبردهاي مبتني بر مديريت تقاضا به عنوان راهبردهاي اصلي نظام حمل ونقل جامع شهرها برگزيده اند. شبكه هاي معابر پياده با رشد تكنولوژي و حمل ونقل جديد كاملا تغيير كرد. صرف نظر از توسعه شبكه هاي ارتباطي وسائط نقليه موتوري، آمد و شد پياده نيز اشكال متنوع و پيچيده تري را به-خودگرفت. پژوهش حاضر با رويكردي توصيفي- تحليلي، با هدف مديريت ترافيك شهري، به بررسي راه حل هايي براي كاهش حجم ترافيك با تأكيد بر پياده روي و مسيرهاي پياده و استفاده از حمل ونقل عمومي پرداخته است. بررسي ها نشان مي دهد كه برنامه ريزي در جهت استفاده از مسيرهاي پياده و وسايل نقليه عمومي، باعث كاهش حجم ترافيك و تردد وسايل نقليه شخصي مي شود.