بهينه سازي عملكرد مشترك فولاد و بتن در افزايش ظرفيت باربري المان‌هاي مختلط تحت خمش با استفاده از الگوريتم ژنتيك

در راستاي گرايش صنعت ساختمان به سمت احداث سازه‌هايي با دهانه‌هاي بزرگ همراه با سيستم سقف سبكتر و با ضريب اطمينان بالا در مقايسه با ساير سيستم‌هاي سازه‌اي، سقف مركب با عرشه‌ي فولادي مورد توجه قرار گرفته است. توجيه اقتصادي اين طرح در تركيب فولاد و بتن و قرارگيري آنها در محل مناسب به لحاظ نوع رفتار و قابليت هاي اين مصالح مي‌باشد. عملكرد مناسب اين سيستم تا حد زيادي به ميزان انتقال برش بين فولاد و بتن بستگي دارد، كه انتقال برش نيز به چند عامل وابسته است. استفاده از برشگيرهاي انتهايي و ايجاد آج و انواع زايده‌ها مي‌تواند به افزايش درگيري بين فولاد و بتن منجر شود كه تاثير مثبتي بر رفتار دال دارد. بيشترين عامل خرابي و شكست در اين نوع دال، جدا شدگي و لغزش طولي بين دو ماده مي‌باشد. در اين مطالعه به بررسي سقف عرشه‌ي فولادي از جنبه‌هاي طراحي، محاسبات، با استناد به نتايج حاصله از شرايط اعمالي بر مدل سازه‌اي توسط نرم‌افزارهاي به روز طراحي به دنبال بهينه نمودن عملكرد مشترك فولاد و بتن در افزايش ظرفيت باربري المان‌هاي مختلط تحت خمش به كمك تولباكس الگوريتم ژنتيك در نرم‌افزار متلب مي‌باشيم.