مقايسه تطبيقي نقش آتريوم و بادگير در تهويه هوا

تهويه طبيعي به عنوان يك روش آسان براي مبادله هواي گرم و نامطبوع داخل ساختمان با هواي تازه و مطبوع خارج از ساختمان شناخته ميشود. جريان هواي داخليي مناسب و در نتيجه آن مكش هواي داخلي به طور مفيد به وضعيت بازشوها و موقعيت قرارگيري آنها بستگي دارد. از آنجايي كه يكي از بزگترين مشكلات پيشرو در دنيا و بويژه كشورهاي در حال توسعه، انرژي و كمبود منابع تجديد ناپذير است، زمان آن رسيده تا در اين راستا قدمي برداشته شود هم چنين با توجه به جايگاه ايران در ميان كشورهاي پرمصرف انرژي لازم است تا پژوهش هايي در اين رابطه انجام گيرد. در همين راستا در پژوهش حاضر به مقايسه تطبيقي بادگير، به عنوان يك الگوي كهن معماري در زمينه تهويه طبيعي، و آتريوم به عنوان عنصر امروزي براي ساختمان هاي مدرن پرداخته شده است. در ادامه ي پژوهش نقاط قوت و ضعف هر يك بررسي شده اند. اين پژوهش با استفاده از منابع كتابخانه اي، اسناد و مدارك به موضوع مورد بحث پرداخته است و در نهايت با گرداوري اطلاعات در جدول سوات (SWOT) نتايج ارائه شده است. نتايج اين تحقيق بيانگر آن است كه آتريوم ها در معماري امروز به بواسطه رفع نقص ها و كاستي هاي بادگير نقش كارامد تري را ايفا ميكنند و به همينظور اين پژوهش آتريوم را به عنوان يك عنصر مهم در تهويه طبيعي ساختمان پيشنهاد ميدهد.