نقش فضاي كسب و كار در كارآفريني و توسعه فناوري اطلاعات

جرقه هاي پيشرفت فناوري، اغلب توسط كارآفرينان و فن آفرينان زده مي شود.كارآفرنيان از ويژگي هاي خاصي چون بصيرت، جسارت، ابتكار، تعهد، پشتكار، تفكر مستقل، انگيزه، موفقيت و آرمانگرايي برخوردارند. اكثر آنها علاقه ويژه اي به يك فناوري خاص داشته و از مهارت هاي انگيزشي بالا و شخصيت حكمران برخوردارند. كارآفرنيان موفقي كه از شم بازاري نيز برخوردار باشند، قدرت ماندگاري بالايي دارند. مثالي از اين گروه كارآفرينان دره سيليكون و بيرمنگام هستند. لكن براي بروز استعدادها و ظرفيت هاي كارآفرينان، وجود محيطي مستعد و كارآفرين و به عبارتي فضاي كسب و كار مناسب الزامي است. به اين دليل است كه فضاي كسب وكار و بررسي آن توسط سازمانهاي بين المللي از جمله بانك جهاني مورد توجه قرار گرفته و شاخص هايي نيز براي بررسي و محاسبه ي آن ارائه شده است. اين مساله چند سالي است كه در محور توجه دست اندركاران تدوين قانون و سياستمداران كشور از جمله مركز پژوهشهاي مجلس و وزارت كار و امور اجتماعي نيز قرار گرفته و اختصاص ده ماده از برنامه پنجم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و بخشي از سياستهاي كلي اشتغال به بهبود فضاي كسب و كار دليلي بر اهميت آن دركشور است. با توجه به همين مساله در اين مقاله ابتدا به بررسي فضاي كسب و كار كشور پرداخته مي شود، سپس نگاهي به برنامه پنجم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و سياستهاي كلي اشتغال خواهيم داشت و در نهايت به بررسي نقش آن در پيدايش دو انقلاب مهم جهان، انقلاب صنعتي و فناوري اطلاعات پرداخته مي شود.