برآورد شاخص هاي نابرابري شهري و روستايي ايران

در اين پژوهش از ريزداده هاي طرح هزينه درآمد خانوار كه توسط مركز آمار ايران جمع آوري و منتشر مي شود، براي اندازه-گيري توزيع درآمد مناطق شهري و روستايي ايران طي دوره 1369 تا 1394 استفاده شده است. براي بررسي روند نابرابري، ضريب جيني، شاخص تايل، شاخص اتكينسون و نسبت پراكندگي و نيز شاخص رفاه سن برآورد مي شود. نتايج مطالعه نشان مي دهد كه سه شاخص جيني، تايل و اتكينسون نتايج سازگاري از روند نابرابري ارائه و يكديگر را تاييد مي كنند. شاخص هاي نابرابري طي دوره 1369 تا 1394 بطور نوساناتي تغيير كرده اند اما بطور كلي داراي روند نزولي هستند كه حكايت از بهبود توزيع درآمد در هر دو جامعه شهري و روستايي دارد. از سويي ديگر طبق نتايج بدست آمده مشخص مي شود كه علي رغم كاهش ضرايب نابرابري، شاخص رفاه اجتماعي در طي يك دهه اخير كاهش يافته است. دليل آن تغييرات شاخص بهاي كالا و خدمات شهري و روستايي و رشد منفي متوسط هزينه هاي خانوار بدليل تحميل هزينه هاي سنگين بر اقتصاد كشور است كه متاسفانه آثار آن در وضعيت رفاه خانوارهاي شهري و روستايي نمود پيدا كرده و موجب فقيرتر شدن بخش بيشتري از مردم جامعه شده است است. از اين رو در تفسير ضرايب نابرابري بايد با درنظر گرفتن تمامي جوانب آن اقدام به تصميم گيري و سياست گذاري در مورد آن نمود.