بهينه سازي الگوي كشت همسو با كشاورزي پايدار (مطالعه موردي: شهرستان سراب)

اهميت كشاورزي و نقش آن در توسعه اقتصادي كشورها، آن را به عنوان يكي از محورهاي اساسي توسعه در كشورهاي در حال توسعه مطرح ساخته است. براي دستيابي به توسعه كشاورزي ايجاد تحول و نوسازي در آن ضرورتي اجتناب ناپذير مي باشد. يكي از اين راهكارهاي تحول در نظام كشاورزي و حركت به سمت پايداري، تعيين الگوي بهينه كشت متناسب با منابع و محدوديت هاي هر منطقه مي باشد. بنابراين تعيين برنامه بهينه كشت يكي از مسائل اساسي در توليد محصولات كشاورزي است. اين برنامه مي تواند حداكثر سود ممكن، حداقل هزينه توليد، حداقل مصرف آب، حداقل مصرف سموم و كودهاي شيميايي را با توجه به محدوديت ها عايد بهره بردار كند. هدف اصلي اين مطالعه ارائه و بكارگيري يك مدل برنامه ريزي كسري چند هدفه براي تعيين الگوي بهينه كشت در شهرستان سراب به منظور دستيابي همزمان به اهداف اقتصادي و زيست -محيطي كشاورز است. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش با استفاده از سالنامه هاي آماري سازمان جهادكشاورزي استان آذربايجان شرقي در سال زراعي 97-1396 جمع آوري شد. نتايج نشان داد در الگوي برنامه ريزي كسري مقدار سود كمتر از وضعيت فعلي است، ليكن اهداف پايداري، نظير كاهش مصرف نهاده هاي شيميايي و آب تحقق يافت كه با درنظر گرفتن هزينه هاي غير مستقيم وضعيت ناپايدار فعلي، اين كاهش سود قابل توجيه خواهد بود.