بررسي توانايي رشدي ژنوتيپ هاي نخود تحت تنش شوري

شوري به عنوان يك تنش محيطي مهم، مشكل عمده كشاورزي در مناطق خشك و نيمه خشك است. گياه نخود مشابه با ساير بقولات، نسبت به شوري حساس است و در نتيجه، گزينش ژنوتيپ هاي متحمل به شوري براي كشت در اين مناطق از اهميت زيادي برخوردار است. اين آزمايش در سال 1397 در گلخانه دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در 3 تكرار انجام شد. فاكتور اول: 19 ژنوتيپ نخود و فاكتور دوم تنش شوري شامل 3 سطح (شاهد، 05/0 و 1/0 ميلي مولار نمك كلريد سديم) بودند. نتايج نشان داد با افزايش شوري از ارتفاع بوته نخود كاسته شد. بين ارقام نخود بالاترين ارتفاع بوته در ژنوتيپ 6 مشاهده شد، ژنوتيپ هاي 1، 2 و 3 و 5 در گروه مشترك با تيمار 6 قرار گرفتند، كمترين ارتفاع بوته نيز در ژنوتيپ هاي 18 و 19 بدست آمد. در اثر متقابل شوري و ژنوتيپ هاي نخود نيز مشخص شد در شاهد (بدون شوري) ژنوتيپ هاي 1، 2، 6 بالاترين ارتفاع بوته را داشتند، و ژنوتيپ هاي 18 و 19 كمترين ارتفاع بوته نخود بدست آمد. در شوري 1/0 ميلي مولار بالاترين ارتفاع نخود در ژنوتيپ هاي 2 و 3 بدست آمد و كمترين ارتفاع نخود در ژنوتيپ 15 مشاهده شد. اين آزمايش نشان داد كه ميتوان از ژنوتيپ 1، 2، 3 و 6 در مناطقي كه با مشكل شوري مواجه هستند براي كشت توصيه شوند.