تحليل و ارائه راهكارهايي در جهت فرآيند توسعه روستايي با محوريت بررسي نقش زنان

زنان روستايي در اكثر جوامع، نيروي عمده كار كشاورزي را تشكيل مي‏دهند. اهميت موضوع زنان در ايران به ويژه مناطق روستايي از يك سو با محدوديت امكانات ، منابع توليدي و از سوي ديگر با رشد سريع جمعيت و انبوه بيكاران در فرآيند دستيابي به رشد و توسعه روستايي مواجه مي باشد زنان روستايي در تمامي مراحل توليد محصولات كشاورزي ، توليدات دامي دوشادوش مردان به فعاليت مي پردازند به طور كلي ، توسعه فرآيندي است چند بعدي و داراي ابعاد مختلف اقتصادي ، اجتماعي ، سياسي و فرهنگي ... مي باشد مشاركت زنان روستايي در اين فرآيند ، مشاركتي فعالانه و تاثير گذار يوده است زنان روستايي در كشور ما با توجه به موقعيت نامناسب اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، نقش قابل توجهي در جامعه روستايي بازي مي‌نمايند و ميزان نقش و مشاركت آنها در بسياري از فعاليت‌هاي اقتصادي، توليدي و خدماتي در سطح بالايي است مهمترين جنبه اين مشاركت تاكنون بعد اقتصادي آن براي زنان روستايي بوده است.اكثر اقتصاددانان توسعه معتقدند آنچه در نهايت ويژگي و روند توسعه اقتصادي و اجتماعي را تعيين مي كند، منابع انساني يك كشور است و نه سرمايه و منابع طبيعي آن. به عنوان نيمي از منابع انساني، زنان نه تنها موضوع و هدف هر نوع توسعه اي هستند بلكه عامل پيشبرد اهداف توسعه اقتصادي و اجتماعي نيز به شمار مي آيند. در هر حال در اين نوشتار سعي مي شود، تصوير جامعي از جايگاه زنان روستايي و همچنين راهكارهاي پيشنهادي جهت ارتقاء سطح زندگي روستايي و نقش زنان در توسعه روستايي ارائه شود