بررسي صفات فنولوژي و مورفولوژيكي بادام‌‌زميني (Arachis hypogeae L.) متاثر از فاصله رديف هاي كاشت و مصرف ريز مغذي هاي آهن و روي در شرايط مغان

به منظور بررسي صفات فنولوژي و مورفولوژيكي بادام‌‌زميني (Arachis hypogeae L.) متاثر از فاصله رديف هاي كاشت و مصرف ريز مغذي هاي آهن و روي در شرايط مغان،‌ آزمايشي در سال 1397 در استان اردبيل، 15 كيلومتر شهرستان پارس-آباد (جعفرآباد) روستاي محمودآباد طالقاني منطقه مغان به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. رقم مورد استفاده در اين پژوهش تيپ بوته اي و غالب منطقه به نام NC2 يا نورث كاروليناي 2 بود. فاكتورهاي مورد استفاده عبارت بودند از: فاصله بين رديف هاي كاشت در سه سطح، 75، 60 و 45 سانتي متر و محلول پاشي ريزمغذي هاي آهن و روي در چهار سطح به صورت، بدون مصرف ريزمغذي ها، آهن به مقدار 5/3 گرم در ليتر، روي به مقدار 5/1 گرم در ليتر و ريزمغذي هاي آهن و روي مخلوط با هم و به همان مقدار بالا در سه مرحله از مراحل رشدي بادام زميني (20، 35 و 50 روز بعد از جوانه زني). نتايج تجزيه واريانس و مقايسات ميانگين ها نشان داد، براي تيمارهاي فاصله رديف كاشت، صفات فنولوژي، معني دار نشدند ولي بقيه صفات مورد مطالعه براي اين تيمار و تيمار محلول پاشي نيز براي كليه صفات در سطح احتمال يك درصد معني دار شدند. براي اثر متقابل اين تيمارها نيز صفت ارتفاع بوته و وزن خشك اندام هاي هوايي، به ترتيب در سطح احتمال پنج درصد و يك درصد معني دار شده و بقيه صفات غير معني دار شدند. افزايش تراكم بوته ارتفاع را افزايش داده ولي در وزن خشك اندام هوايي و عملكرد دانه، برعكس عمل كرد. همچنين تيمار چهارم محلول پاشي داراي بيشترين مقدار بود و در برخي صفات نيز با سطح دوم محلول پاشي در گروه مشترك قرار داشت. در نتيجه با شرايط اين آزمايش، فاصله رديف هاي كاشت 60 سانتي متر با محلول پاشي تركيبي آهن و روي مي تواند بهترين تيمار باشد.