تحليل ارتباط بين فراموشي سازماني هدفمند و خلاقيت فردي با نوآوري سازماني ( مورد مطالعه: بيمارستان شهيد چمران كنگاور)

Analysis of the relationship between targeted organizational forgetting and individual creativity with organizational innovation (Case study: Shahid Chamran Hospital, Kangavar Hospital)

هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط فراموشي سازماني هدفمند و خلاقيت فردي با نوآوري سازماني مي باشد. روش پژوهش توصيفي – همبستگي بود، و به لحاظ هدف، كاربردي است. جامعه آماري شامل كليه مديران و كاركنان بيمارستان شهيد چمران كنگاور به تعداد 260 فرد مي باشد. كه با مراجعه به جدول كرچسي و مورگان و روش نمونه گيري تصادفي ساده 150 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه فراموشي سازماني هالن و فيليپس(2004)، پرسشنامه خلاقيت رندسيپ (1979 ) و پرسشنامه نوآوري سازماني جيمنز(2008) استفاده شد. ضريب پايايي به دست آمده از طريق ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه فراموشي سازماني (80/0)، پرسشنامه خلاقيت (82/0) و پرسشنامه نوآوري سازماني (83/0) به دست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي(ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون رگرسيون چندگانه) و نرم‌افزار 20SPSS استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين فراموشي هدفمند (268/0) و خلاقيت فردي (452/0) با نوآوري سازماني مديران و كاركنان بيمارستان شهيد چمران كنگاور در سطح 5% ارتباط معناداري و مثبتي وجود دارد نتايج تجزيه و تحليل رگرسيوني نيز نشان داد كه فراموشي س هدفمند و خلاقيت توانسته اند حدود 193/0 درصد از واريانس تغييرات نوآوري سازماني را پيش بيني كنند. و با توجه به مقدار 464/0Beta= مي توان گفت بين اين دو متغير، مولفه خلاقيت بيشترين تاثير را در پيش بيني ميزان نوآوري سازماني مديران و كاركنان بيمارستان شهيد چمران كنگاور دارد. لذا به منظور افزايش نوآوري در سازمان توجه به خلاقيت و فراموشي هدفمند به عنوان عاملي راه گشا جهت حذف هدفمند عوامل منسوخ و كهنه و رفع احتياجات جديد سازمان در راستاي تحقق اهداف ضروري به نظر مي رسد..